Poznanie Boga na poziomie wiedzy pewnej (ilmelyakîn), a nawet na poziomie wiedzy przez doświadczenie (aynelyakîn), przez uzyskanie pełnego zrozumienia (marifet) i wyrażenie całkowitej pokory (acz) oraz ubóstwa (fakr) przed Bogiem; ucieczka do Boskiego Sanktuarium (Dergâh-ı İlahiyeye) i zbliżenie się do Obecności Miłosiernego (Huzur-u Rahman'a) to cnoty, które należy właściwie nauczać. Ponadto, czerpanie z modlitw Najszlachetniejszego z Proroków (pokój i najdoskonalsze pozdrowienia z Nim) i siedmiuset wersetów Koranu  poświęconych wychwalaniu, dziękczynieniu i modlitwie.
Duchowe źródło tej niezrównanej modlitwy (Błaganie) opiera się na licznych wersetach (Âyât-ı Adîde) dotyczących stworzenia wszechświata, w szczególności na majestatycznych wersetach; po drugie, na kilku fragmentach z tysięcy imion Boga w "Cevşen-ül Kebir" związanych ze stworzeniem wszechświata; po trzecie, na wspaniałym przemówieniu Imama Alego (niech Bóg zaszczyci jego oblicze) opisującym dowody na istnienie Jedynego Boga (Vâhid-i Ehad) poprzez ciała niebieskie i stworzenia ziemskie.
Temat i cel tej pracy są tak głęboko i szeroko przedstawione, że uznanie tych prawd zależy wyłącznie od języka i serca jej Autora.