"Prawda o Przyrodzie" jest dwudziestą trzecią częścią Trzydziestego Pierwszego Listu. Jest to bardzo wartościowe i szlachetne dzieło, które zabija materialistyczne i bezbożne myślenie pochodzące
z natury w sposób ostateczny, burząc fundamenty niewiary oraz usuwając bardzo brzydkie, odrażające i irracjonalne myśli z głów sprawiedliwych ludzi. Otwiera ono bardzo ważne, piękne i niezwykle przyjemne drogi do Wiecznej Szczęśliwości, dowodząc ich prawdziwości za pomocą argumentów i dowodów. Dzieło to
jest również powodem, dla którego jego autor otrzymuje
wieczne miłosierdzie.
To dzieło jest jasnym komentarzem do wersetu:
"Nie może być i nie powinno być żadnych wątpliwości co do Boga", ukazując istnienie i jedność Boga na poziomie oczywistości.
Wprowadzenie: Wyjaśnia trzy najważniejsze słowa, które ludzie używają, a które sugerują bezbożność i są używane nieświadomie przez ludzi wierzących.
Pierwsze: „Ta rzecz została stworzona przez przyczyny”.
Drugie: „Ta rzecz ukształtowała samą siebie, sama powołała się
do życia, a następnie przestała istnieć”.
Trzecie: „Ta rzecz jest naturalna; natura wymaga jej istnienia,
zatem ją stworzyła”.